Ten utwór powstał jako “pandemiczna pastorałka”, ale od początku wiedzieliśmy, że jego przesłanie wykracza poza bożonarodzeniowe ramy.
W świecie, w którym koronawirus dewastuje nasze poczucie wspólnoty, podsyca egoizmy i wpycha w klatkę lęków, frustracji i niepewności, bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy wracać do Źródła. Do tego miejsca, w którym czujemy, że wszystko ma swój sens i cel. Gdzie nabieramy sił do zmagań z rzeczywistością. Gdzie doświadczamy Miłości i w jej świetle wzrastamy.
Sęk w tym, by uświadomić sobie, że to Źródło, nie jest gdzieś daleko. Na obrzeżach kosmosu czy w innym wymiarze. Ono jest blisko. W ciszy naszych serc. Tylko… trzeba chcieć się w tę ciszę zagłębić, a potem każdego dnia na nowo odkrywać, w jakim rytmie bije moje serce.